Alfa Romeo Automobiles S.p.A. (wymowa włoska: [alfa romɛːo]) to producent samochodów luksusowych, założony przez francuza Alexandre’a Darracqa. Początkową nazwą było A.L.F.A. („[Società] Anonima Lombarda Fabbrica Automobili”, „Lombard Automobile Factory Company”). Firma powstała 24 czerwca 1910 roku w Mediolanie. Marka znana jest z produkowanych pojazdów sportowych. Od 1911 roku uczestniczy w wyścigach samochodowych.

Firma była własnością włoskiego holdingu państwowego Istituto per la Ricostruzione Industriale w latach 1932-1986, kiedy stała się częścią grupy Fiat. W lutym 2007 roku marka Alfa Romeo przekształciła się w Alfa Romeo Automobiles S.p.A., spółkę zależną od Fiat Group Automobiles, obecnie Fiat Chrysler Automobiles Italy.

Firma ta została założona jako Società Anonima Italiana Darracq (SAID) w 1906 roku przez francusiego producenta samochodów Alexandre’a Darracqa — we współpracy z włoskimi inwestorami. Pod koniec 1909 roku włoskie samochody Darracq sprzedawały się powoli, a włoscy partnerzy firmy zatrudnili Giuseppe Merosiniego do projektowania nowych modeli. 24 czerwca 1910 roku powstała nowa spółka o nazwie A.L.F.A. Początkowo kontynuowała ona współpracę z firmą Darracqa. Pierwszym samochodem samodzielnie wyprodukowanym przez firmę był model 1924 24 HP, zaprojektowany przez Merosiniego. A.L.F.A. zaczęło uczestniczyć w wyścigach samochodowych, a kierowcy Franchini i Ronzoni rywalizowali w Targa Florio w 1911 roku w dwóch dwudziestoczterokonnych modelach. W sierpniu 1915 roku firma przeszłą pod kierownictwo neapolitańskiego przedsiębiorcy Nicoli Romeo’a. Przekształcił on fabrykę, aby produkować sprzęt wojskowy używany podczas włoskich i alianckich działań wojennych. W 1920 roku nazwa firmy została zmieniona na Alfa Romeo, a model Torpedo 20-30 HP stał się pierwszym samochodem, który otrzymał logo firmy.

Rok później Banca Italiana di Sconto, która poparła Ing. Nicola Romeo & Co, zbankrutowała, przez co rząd musiał wspierać zaangażowane firmy przemysłowe, między innymi Alfa Romeo, za pośrednictwem „Consorzio per Sovvenzioni sui Valori Industriali”. W 1925 roku działalność na rynku kolejowym została oddzielona od firmy Romeo, a w 1928 roku z firmy odszedł Nicola Romeo. W 1933 roku państwowa własność została zreorganizowana pod sztandarem Istituto per la Ricostruzione Industriale (IRI) przez rząd Benito Mussoliniego. Firma walczyła o powrót do rentowności po drugiej wojnie światowej i zaczęła masowo produkować małe pojazdy zamiast luksusowych modeli. W 1954 roku opracowano silnik Twin Cam Alfa Romeo, który pozostał w produkcji do roku 1994. W latach 60. i 70. XX wieku Alfa Romeo wyprodukowało wiele samochodów sportowych. Firma wciąż borykała się z kłopotami finansowymi. Istituto per la Reconstruzione (IRI), państwowy konglomerat kontrolujący Finmeccanica, sprzedał markę grupie Fiat w 1986 roku.

Alfa Romeo odnosiła wiele sukcesów w wyścigach Grand Prix, Formuły 1, samochodów sportowych, samochodów turystycznych i rajdach. Marka konkuruje zarówno jako konstruktor, jak i dostawca silników. Pierwszy samochód wyścigowy powstał w 1913 roku, trzy lata po założeniu firmy, a Alfa Romeo wygrała inauguracyjne mistrzostwa świata Grand Prix w 1925 roku. Zwycięstwa w wyścigu nadały sportowy charakter marce. Enzo Ferrari założył zespół wyścigowy Scuderia Ferrari w 1929 roku we współpracy z Alfą Romeo — współpraca ta trwała do 1939 roku. Zespół ten zwyciężył więcej razy niż każda inna marka na świecie.

Historia marki

Nazwa Firmy

Nazwa firmy jest połączeniem oryginalnej nazwy „A.L.F.A.” („Anonima Lombarda Fabbrica Automobili”), a także nazwiska przedsiębiorcy Nicola Romeo, który przejął kontrolę nad spółką w 1915 roku.

Początki firmy

Firma, która stała się Alfa Romeo, została założona jako Società Anonima Italiana Darracq (SAID) w 1906 roku przez francuską firmę samochodową Alexandre Darracq, z udziałem włoskich inwestorów. Jeden z nich, Cavaliere Ugo Stella, arystokrata z Mediolanu, został przewodniczącym SAID-u w 1909 roku. Początkowa siedziba firmy mieściła się w Neapolu, ale zanim jeszcze rozpoczęła się budowa zaplanowanej fabryki, Darracq pod koniec 1906 roku zdecydował, że Mediolan będzie bardziej odpowiedni. Zakupiono więc ziemię na przedmieściach Mediolanu w Portello, gdzie powstała nowa fabryka zajmująca powierzchnię 6 700 metrów kwadratowych (8 000 m2). Pod koniec 1909 roku włoskie samochody Darracq sprzedawały się powoli, a Stella wraz z innymi włoskimi współinwestorami założyła nową firmę o nazwie A.L.F.A. (Anonima Lombarda Fabbrica Automobili), początkowo nadal we współpracy z Darracq. Pierwszym samochodem samodzielnie wyprodukowanym przez firmę był model 1924 24 HP, zaprojektowany przez Merosiniego. Zatrudniono go w 1909 roku do projektowania nowych samochodów bardziej dostosowanych do rynku włoskiego.  Merosi kontynuował projektowanie nowej serii samochodów A.L.F.A. z mocniejszymi silnikami (40-60 KM). A.L.F.A. zaczęło uczestniczyć w wyścigach samochodowych, a kierowcy Franchini i Ronzoni rywalizowali w Targa Florio w 1911 roku w dwóch dwudziestoczterokonnych modelach. W 1914 roku zaprojektowano i zbudowano zaawansowany samochód Grand Prix, GP1914, z czterocylindrowym silnikiem, podwójnymi wałkami rozrządu, czterema zaworami na cylinder i podwójnym zapłonem. Jednak początek I wojny światowej wstrzymał produkcję samochodów w A.L.F.A. na trzy lata.

W sierpniu 1915 roku firma przeszłą pod kierownictwo neapolitańskiego przedsiębiorcy Nicoli Romeo’a. Przekształcił on fabrykę, aby produkować sprzęt wojskowy używany podczas włoskich i alianckich działań wojennych. Amunicja, silniki lotnicze i inne komponenty, kompresory i generatory oparte na istniejących silnikach samochodowych firmy były produkowane w znacznie powiększonej fabryce podczas wojny. Po wojnie Romeo zainwestował osiągnięte na niej zyski w zakup lokomotyw i wagonów kolejowych w Saronno (Costruzioni Meccaniche di Saronno), Rzymie (Officine Meccaniche di Roma) i Neapolu (Officine Ferroviarie Meridionali), które zostały dodane do jego własności w A.L.F.A.

Produkcja samochodów nie była z początku brana pod uwagę, jednak wznowiono ją w 1919 roku, ponieważ części do ukończenia 105 samochodów znajdowały się w fabryce A.L.F.A. od 1915 r.  W 1920 roku nazwa firmy została zmieniona na Alfa Romeo, a model Torpedo 20-30 HP stał się pierwszym samochodem, który otrzymal logo firmy. Samochód odniósł pierwszy sukces w 1920 roku, kiedy Giuseppe Campari wygrał w Mugello, po czym zajął drugie miejsce w Targa Florio — tym razem kierowcą był Enzo Ferrari. Giuseppe Merosi wciąż był głównym projektantem, a firma kontynuowała produkcję solidnych samochodów drogowych, a także odnoszących sukcesy samochodów wyścigowych (w tym modele 40-60 HP i RL Targa Florio).

 

W 1923 roku Vittorio Jano odszedł z Fiata, częściowo dzięki perswazji młodego kierowcy wyścigowego zespołu Alfa (Enzo Ferrari). Jano zastąpił Merosiego jako główny projektant w Alfa Romeo. Pierwszym samochodem Alfa Romeo stworzonym pod nadzorem Jano był model Grand Prix P2, który wygrał inauguracyjne mistrzostwa świata Grand Prix w 1925 roku. W przypadku samochodów drogowych Jano opracował serię samochodów z małą i średnią pojemnością silnika. Były to silniki R4, R6 i R8 na bazie jednostki napędowej P2, która ustanowiła architekturę silników firmy, z lekką konstrukcją, półkulistymi komorami spalania, centralnie umieszczonymi wtyczkami, dwa rzędy zaworów górnych na każdy zasobnik cylindra i dwa górne wałki rozrządu. Projekty Jano okazały się niezawodne i mocne.

Enzo Ferrari okazał się lepszym kierownikiem zespołu niż kierowcą, a gdy fabryka została sprywatyzowana, przekształciła się w Scuderia Ferrari. Gdy Ferrari opuścił Alfa Romeo, zaczął budować własne samochody. Tazio Nuvolari często jeździł dla zespołu Alfy, wygrywając wiele wyścigów przed II Wojną Światową.

W 1928 roku Nicola Romeo odszedł z firmy. W 1933 roku Alfa Romeo zostało uratowane przed bankructwem przez rząd, który następnie uzyskał skuteczną kontrolę. Alfa Romeo stała się narzędziem dla Włoch Mussoliniego, godłem narodowym. W tym okresie zbudowano na zamówienie pojazdy dla bogatych, z karoserią tworzoną zwykle przez Touring of Milan lub Pinin Farina. Marka osiągnęła swój ówczesny szczyt dzięki samochodom wyścigowym Alfa Romeo 2900B Type 35.

Fabryka Alfy (przekształcona w czasie wojny na potrzeby produkcji silników Macchi C.202 Folgore: seria na licencji Daimler-Benz 600) została zbombardowana podczas II Wojny Światowej — po jej zakończeniu miała problemy z rentownością. Zaprzestano produkcji samochodów luksusowych. Mniejsze, masowo produkowane pojazdy zaczęły być produkowane, począwszy od roku modelowego 1954, wraz z wprowadzeniem serii Giulietta berline (limuzyny / sedany), coupe’y i dwumiejscowe roadstery. Wszystkie trzy warianty jako wspólny mianownik miały czterocylindrowy silnik z podwójnym górnym wałkiem rozrządu Alfa Romeo, początkowo 1300 cc. Z czasem silnik ten powiększono do pojemności 2000 cc, a jego produkcja trwała aż do 1995 roku.

Kiedy widzę przejeżdżającą Alfę Romeo, lekko unoszę kapelusz. –  Henry Ford podczas rozmowy z Ugo Gobbato w 1939 roku.

Okres powojenny

Po wznowieniu sportów motorowych po II Wojnie Światowej, samochód Alfy Romeo okazał tym, który trzeba pokonać podczas Grand Prix. Wprowadzenie nowej formuły (Formuła 1) dla jednomiejscowych samochodów wyścigowych stworzyło idealną sytuację dla Alfy Romeo Tipo 158 Alfetta, modelowi powstałemu na podstawie przedwojennej voiturette — Giuseppe Farina wygrał pierwsze Mistrzostwa Świata Formuły 1 w 1950 roku w wyżej wymienionym modelu. Juan Manuel Fangio zapewnił marce drugie mistrzostwo w 1951 roku.

W 1952 roku Alfa Romeo eksperymentowało z pierwszym kompaktowym samochodem z napędem na przednią oś „Project 13-61”. Miał on taki sam układ silnika poprzecznego, jak nowoczesny samochód z napędem na przednią oś. Alfa Romeo podjęło drugą próbę pod koniec lat 50. XX wieku w oparciu o Projekt 13-61. Samochód ten miał być nazywany Tipo 103 i przypominał mniejszą wersję popularnej Alfy Romeo Giulia. Jednak ze względu na trudności finansowe w powojennych Włoszech, Tipo 103 nigdy nie trafił do produkcji. Gdyby samochód ten został wyprodukowany, zostałby pierwszym „nowoczesnym” samochodem kompaktowym z napędem na przednią oś — poprzedzającym model Mini. W połowie lat pięćdziesiątych Alfa Romeo zawarło umowę z Brazylijską Grupą Matarazzo, aby utworzyć spółkę Fabral (Fábrica Brasileira de Automóveis Alfa, „brazylijska fabryka samochodów Alfa”). Współpraca ta miała na celu wyprodukowanie samochodu Alfa Romeo 2000. Po otrzymaniu zgody rządu Matarazzo wycofał się z umowy i pod presją prezydenta Brazylii Juscelino Kubitscheka, państwowa firma FNM, zamiast produkować Alfę Romeo 2000 rozpoczęła budowę (tego samego) samochodu jako „FNM 2000” w 1960 roku.

 

W latach 60.  Alfa Romeo koncentrowało się na konkurencji wykorzystującej samochody seryjne, w tym GTA (oznaczające Gran Turismo Allegerita), aluminiową wersję coupe zaprojektowanego przez Bertone z mocnym silnikiem typu twin-plug. Wśród innych zwycięstw, GTA wygrał inauguracyjny Sports Car Club of America’s Trans-Am Championship w 1966 roku. W latach 70. Alfa Romeo skoncentrowało się na wyścigach prototypowych samochodów sportowych, wystawiając model Tipo 33, który bardzo szybko, bo po raz pierwszy już w 1971 roku, zaczął odnosić sukcesy. Ostatecznie Tipo 33TT12 wygrał Mistrzostwa Świata dla marki Alfa Romeo w 1975 roku, a Tipo 33SC12 wygrał Mistrzostwa Świata Samochodów sportowych w 1977 roku.

W latach 70. Alfa Romeo znów miała kłopoty finansowe, podjęto więc próbę jej odratowania — w tym poprzez ostatecznie nieudaną spółkę z kapitałem mieszanym z Nissanem, zaaprobowaną przez Ettore’a Massacesiego z macierzystej spółki Alfa Romeo, włoskiego rządu Istituto per la Ricostruzione Industriale (IRI) i premiera Francesco Cossiga. W 1986 roku IRI poniosło ciężkie straty, a prezydent IRI Romano Prodi ogłosił chęć sprzedaży Alfy Romeo. Finmeccanica, mechaniczne ramię holdingu IRI i jego poprzedników, było właścicielem marki od 1932 roku. Prodi najpierw zwrócił się do włoskiego producenta Fiata, który zaproponował rozpoczęcie wspólnego przedsięwzięcia z Alfą. Prodi początkowo nie był przekonujący, powołując się na napięte stosunki przemysłowe między północnymi i południowymi Włochami, z Fiatem z siedzibą w Turynie i Alfą z siedzibą w Mediolanie.

Fiat wycofał swój plan wspólnego przedsięwzięcia, kiedy Ford złożył ofertę przejęcia części Alfy Romeo i restrukturyzacji spółki, mając w planach zwiększenie swoich udziałów w firmie w przyszłości. Jednak Fiat postawił sobie za cel przejęcie całości marki Alfa Romeo i zaoferowanie pracownikom włoskim gwarancji zatrudnienia. Była to oferta, której Ford nie chciał składać.

Żadnej z zaangażowanych stron nie przeszkadzał również fakt, że przejęcie marki przez Fiata utrzyma Alfę Romeo we włoskich rękach. W 1986 roku zawarto porozumienie. Alfa Romeo została połączona z wcześniej rywalizującą z nią Lancią w Fiat Alfa Lancia Industriale S.p.A.

Modele wyprodukowane w latach 90. połączyły tradycyjne zalety Alfy z awangardową stylizacją i sportowym rozmachem z korzyściami ekonomicznymi wynikającymi z racjonalizacji produktu, a także wersję „GTA” 147 hatchbacka, Brera z Giugiaro i egzotyczny model o wysokiej wydajności 8C Competizione (nazwa pochodzi od jednego z najczęściej odnoszących sukcesy przedwojennych samochodów sportowych i wyścigowych Alfy, modelu 8C z 1930 roku).

W 2005 Maserati zostało odkupione od Ferrari i znalazło się pod pełną kontrolą Fiata. Grupa Fiat planuje stworzyć oddział sportowy i luksusowy od Maserati i Alfy Romeo. Istnieje planowana relacja strategiczna między tymi dwoma markami; silniki, platformy i ewentualnie dystrybutorzy będą udostępniane wzajemnie na niektórych rynkach.

Na początku 2007 roku zreorganizowano Fiat Auto S.p.A. i utworzono cztery nowe firmy samochodowe; Fiat Automobiles S.p.A., Alfa Romeo Automobiles S.p.A., Lancia Automobiles S.p.A. i Fiat Light Commercial Vehicles S.p.A.   Spółki te są w 100% własnością Fiata Group Automobiles S.p.A. (od 2007 FCA Italy S.p.A.).

Korpus Karabinierów i rząd włoski

W latach 60. Alfa Romeo zasłynęło z małych samochodów i modeli zaprojektowanych specjalnie dla włoskiej policji i Carabinieri (Korpus Karabinierów; wśród nich były między innymi modele „Giulia Super” i 2600 Sprint GT). Kolory Alfy Romeo używane przez Policję były/są zielone/niebieskie z białymi paskami i napisami, znane jako „Pantera” (Panther), co poprawia agresywny wygląd Alfy (szczególnie serii Giulia), podczas gdy Alfy Carabinieri są ciemnoniebieskie z białymi dachami i czerwonymi paskami, znane jako „Gazzella” (Gazzelle). Nazwy te odzwierciedlają szybkość i zwinność „Pattuglich” (samochody patrolowe). Jednak termin „Pantera” jest stosowany zamiennie, a same pojazdy pomogły wzbudzić szacunek dla osób, które je prowadzą u ogółu społeczeństwa.

Samochody Alfy wciąż są pierwszym wyborem jednostek takich jak Carabinieri (ramię włoskich sił zbrojnych oddelegowanych jedynie częściowo do celów cywilnych), Polizia Autostradale (policja drogowa), Guardia di Finanza (egzekucja fiskalna) i konwencjonalna policja (Polizia). Modele Alfy Romeo Berlina są również używane przez włoską policję oraz urzędników państwowych.

• Alfa Romeo AR51
• Alfa Romeo Giulia
• Alfa Romeo Alfetta
• Alfa Romeo Giulietta
• Alfa Romeo 33 (model używany wyłącznie przez policję)
• Alfa Romeo 75
• Alfa Romeo 164 (model używany przez urzędników)
• Alfa Romeo 155
• Alfa Romeo 156
• Alfa Romeo 166 (model używany przez urzędników)
• Alfa Romeo 159
• Alfa Romeo Giulia (model używany wyłącznie przez Korpus Karabinierów)

Od lat 60. włoski premier poruszał się w Alfach Romeo (a ostatnio nowym Maserati Quattroporte) jako preferowanymi limuzynami rządowymi. Modele 164 i 166 były bardzo popularne — szczególnie przez ostatnie dwie dekady.

24 czerwca 2010 roku Alfa Romeo obchodziła setną rocznicę założenia marki.

Alfa Romeo dzisiaj

Finanse Alfy Romeo cierpią z powodu spadającej sprzedaży. Niektórzy analitycy doszli do wniosku, że producent samochodów poniósł duże straty operacyjne w połowie pierwszej dekady XXI wieku — szacuje się, że wyniosły one od 15 procent do 20 procent rocznych przychodów, lub około 300 milionów do 500 milionów euro w skali roku. W roku 2010 sprzedano w sumie około 112 000 pojazdów, co było znacznie niższym wynikiem od planowanej globalnej sprzedaży Marchionne’a (CEO Fiata) — zakładał on sprzedaż 300 000 samochodów. W 2011 roku marka sprzedała 170 000 pojazdów, w tym 100 000 sztuk modelu Giulietta i 60 000 sztuk MiTo — tak naprawdę firma sprzedała jedynie 130 000 sztuk. Alfa postawiła sobie za cel sprzedaż 500 000 sztuk do 2014 roku, w tym 85 000 na rynku amerykańskim. W 2017 roku Alfa Romeo zwiększyło produkcję o 62 procent, zbudowała w sumie 150 722 pojazdów w trzech fabrykach firmy.

Powrót do Ameryki Północnej

Samochody Alfa Romeo były sprowadzane do Stanów Zjednoczonych przez Maxa Hoffmana od połowy lat 50. XX wieku. Model Giulietta Spider powstał na prośbę Maxa Hoffmana, który zaproponował otwartą wersję Giulietty. W 1961 roku Alfa Romeo zaczęło importować samochody do Stanów Zjednoczonych.

W 1995 roku Alfa Romeo zaprzestało eksportu samochodów do Stanów Zjednoczonych, ostatnim modelem sprzedanym na tym rynku były samochody 164 sedan.

Od tego czasu, pogłoski o powrocie zakończyły się ogłoszeniem na stronie internetowej: „Długo wyczekiwany powrót Alfy Romeo na rynek Stanów Zjednoczonych powinien nastąpić do 2007 roku, wraz z szeregiem nowych modeli”. W rzeczywistości powrót Alfy Romeo do Stanów Zjednoczonych został oficjalnie potwierdzony 5 maja 2006 roku przez CEO Fiata Sergio Marchionne’a. Sprzedaż w Ameryce Północnej wznowiono w październiku 2008 roku, wprowadzając na rynek model Competizione 8C coupe. Tego samego roku Alfa Romeo i Chrysler prowadziły rozmowy na temat możliwości wyprodukowania samochodów Alfa Romeo w niektórych zakładach Chryslera, które zostały zamknięte z powodu restrukturyzacji grupy i obniżenia kosztów. Zamiast tego, jak doniósł The Wall Street Journal w listopadzie 2009 roku, Chrysler przerwał produkcję kilku modeli Dodge’a i Jeepa, jednocześnie stopniowo rozwijając produkcję modeli Alfy Romeo i nowego Fiata 500.

Kolejny kluczowy etap Alfy Romeo miał miejsce w 2014 roku wraz z wprowadzeniem bardziej przystępnego modelu 4C (dwumiejscow coupe).   Tego samego roku Fiat Group Automobiles S.p.A. potwierdziło, że pierwotna umowa z Mazda Motor Corporation, dotycząca rzekomego wyprodukowania nowego Alfa Romeo Spider w oparciu o Mazdę Miata, została rozwiązana na mocy wspólnego porozumienia w grudniu 2014 roku — produktem zakończonej współpracy był kabriolet 2015 Fiat 124. W 2015 roku powrót Alfy Romeo na rynek amerykański został dodatkowo wzmocniony przez pokaz nowej Giulii podczas Los Angeles Auto Show. W lutym 2017 roku Chrysler zaprezentował swoją markę Alfa Romeo wyłącznie w trzech reklamach podczas Super Bowl LI.

Amerykański importer Alfa Romeo, FCA US LLC, importuje modele 4C, Giulia i Stelvio.

Projekty i technologia

Rozwój technologiczny

Alfa Romeo wprowadziło wiele innowacji technologicznych na przestrzeni lat, a firma często była jednym z pierwszych użytkowników nowych technologii. Znak rozpoznawczy firmy, silnik z podwójnym górnym wałkiem rozrządu, został po raz pierwszy użyty podczas 1914 Grand Prix, natomiast pierwszym zwykłym samochodem z tym silnikiem był model 6C 1500 Sport, wyprodukowany w 1928 roku.

Alfa Romeo przetestowało jeden z pierwszych elektrycznych układów wtryskowych (Caproni-Fuscaldo) w Alfa Romeo 6C 2500 z nadwoziem „Ala spessa” w 1940 Mille Miglia. Silnik posiadał sześć napędzanych elektrycznie wtryskiwaczy zasilanych przez pół-wysokociśnieniowy układ pompy paliwowej.

Mechaniczne zmiany faz rozrządu wprowadzono w modelu Alfa Romeo Spider, sprzedawanego w Stanach Zjednoczonych w 1980 roku.  Wszystkie modele Alfa Romeo Spider od 1983 roku używały elektrycznego VVT (zmienne fazy rozrządu).

Seria Giulia 105 była dość zaawansowanym samochodem, wykorzystującym takie technologie, jak hamulce tarczowe na wszystkie koła, oraz plastikowy kolektor wydechowy silnika. Model ten miał również najniższy współczynnik oporu powietrza (Cd) w swojej klasie. Taki sam trend był kontynuowany w Alfetta 2000 i GTV, które miały takie cechy, jak rozkład masy 50:50, standardowe koła ze stopów lekkich i układ transaxle.

Nowsze innowacje obejmują kompletny proces projektowania CAD, wykorzystywany w Alfa Romeo 164, automatyczną skrzynię biegów ze sterowaniem zrobotyzowanym Selespeed zastosowaną w 156; 156 był także pierwszym na świecie samochodem osobowym, który używał silnika wysokoprężnego typu Common Rail. Multiair- elektrohydrauliczna technika zmiany zaworów stosowana w MiTo; została wprowadzona w 2009 roku. W 2016 roku Alfa Romeo Giulia została wyposażona w hamulce elektryczne.

Projekty nadwozia

Wiele znanych domów projektowych we Włoszech przyjęło zlecenia na produkcję koncepcji i kształtów pojazdów seryjnych dla Alfy Romeo. W ich skład wchodzą:

• Bertone
• Giorgetto Giugiaro / Italdesign
• Pininfarina
• Zagato
• Centro Stile Alfa Romeo

Wspomniany jako ostatni, Centro Stile szybko zyskał międzynarodową wiarygodność dzięki swojej pracy. Wynikiem tego są modele supercoupé 8C Competizione i hatchback MiTo.

Techniki budowlane używane przez Alfa Romeo są naśladowane przez innych producentów samochodów. Właśnie dlatego projekty nadwozia Alfy Romeo miały wpływ na rozwój nadwozi innych marek. Poniżej znajduje się lista innowacji i, w niektórych przypadkach, przykładów naśladowania przez innych producentów samochodów:

• 1950-1959: Monocoque Body Design w Giulia- chociaż nie jest to tylko naśladownictwo, ta technika budowy stała się niezwykle popularna i pozostaje taką do dzisiaj.
• 1960-1969: aerodynamika- Giulia z serii 116 miała bardzo niskie Cd. Toyota [w szczególności] dążyła do stworzenia podobnej serii pojazdów.
• 1970-1979- owiewki zderzaków: aby spełnić amerykańskie standardy zderzeniowe, Alfa opracowała techniki stylizacji umożliwiające włączenie zderzaków do ogólnego projektu nadwozia pojazdów, tak aby nie zepsuć linii ich wykończenia. Sztandarowym samochodem, w którym zastosowano tę technikę projektowania, był model Alfa Romeo 75 z lat 80. Proces ten był często kopiowany, szczególnie w Niemczech i Japonii.
• 1980-1989: Alfa 164- zarówno proces projektowania, jak i wpływ tego samochodu na rynek jest prawie całkowicie poza wszelką proporcją do poprzednich modeli marki. Model 164 wprowadził kompletny system CAD/CAM w cyklu produkcyjnym, przy czym bardzo mało czynności związanych z produkcją pojazdu zostało wykonanych ręcznie. Ponadto stylowy wpływ 164 jest wciąż widoczny w dzisiejszych modelach marki. Większość producentów włączyła pomysły projektowe użyte po raz pierwszy w 164 do swoich własnych projektów, w tym większą zależność od komputerów pokładowych.
• 1990-1999: pseudo-coupé- Alfa 156 i 147, podczas gdy pojazdy czterodrzwiowe, przedstawiały się jako dwudrzwiowe z widocznymi przednimi klamkami i mniej widocznymi klapami tylnych klamek. Honda zastosowała ten styl w najnowszym hatchbacku Civic, a nieco podobny pomysł można zobaczyć także w najnowszej Mazdzie RX-8 (czteromiejscowy coupé).
• 2000-2009: modele Brera i 159- projekt tych pojazdów, autorstwa Giorgetto Giugiaro, sprawdził się w stylizacji sedanów i coupé’ów, pokazując, że pojazdy koncepcyjne są często natychmiast przekładane na formę samochodu drogowego, pod warunkiem, że początkowy projekt odbywa się za pomocą systemów CAD.

Alfa Romeo stworzyła kilka samochodów koncepcyjnych:

• 1950-1959: samochody B.A.T.
  Prototypowe samochody Berlina Aerodinamica Tecnica zostały zaprojektowane przez Bertone’a jako ćwiczenie w określaniu, czy usprawnianie i projekty napędzane przez tunel aerodynamiczny będą skutkować wysoką wydajnością na standardowym podwoziu i czy uzyskane pojazdy będą do przyjęcia dla publiczności. Alfa 1900 Sprint były podstawą modeli B.A.T. 5, 7 i 9. Później B.A.T. 11 został oparty na 8C Competizione.
• Lata 60. i 70 XX wieku– następcy Tipo 33
  Samochód wyścigowy Tipo 33, z wysokoobrotowym silnikiem V8 o pojemności 2000 cc, stał się wzorem dla różnych samochodów koncepcyjnych w latach 60. i 70. XX wieku — dwie koncepcje trafiły do produkcji. Większość z nich została zaprezentowana podczas Auto Salon Genève. Oto krótka lista tych modeli:
  • Gandini / Bertone Carabo (1968)- Marcello Gandini wyraził idee, które można by zrealizować w Lamborghini Countach.
  • Tipo 33.2 (1969)- zaprojektowany przez Pininfarinę do projektu znanego już z samochodu koncepcyjnego Ferrari.
  • Gandini/Bertone Montreal Concept (1967)- pojawił się na Montreal Expo w 1967 roku, ta koncepcja bazująca na Giulii zaowocowała produkcją samochodu Alfa Romeo Montreal z wariantem silnika Tipo 33 V8.
  • Bertone/Giugiaro Navajo (1976)- pojazd w pełni wykonany z włókna szklanego, w pewnym sensie uosobienie płaskich samolotów w stylu Giugiaro „Origami”.
• Lata 80. XX wieku-dzisiaj: współczesne pomysły

Samochody koncepcyjne dla Alfa Romeo stały się na ogół pojazdami seryjnymi po pewnych modyfikacjach — miały one na celu dostosowanie ich do produkcji i zapewnienie bezpieczeństwa kierowcy i pasażera. Zagato SZ, GTV i Spider, Brera i 159 to dobre przykłady zaangażowania Alfy Romeo w stylistykę produkowanych samochodów.

Symbole

Logo

Logo Alfa Romeo zawiera dwa heraldyczne znaki tradycyjnie związane z miejscem urodzenia, miasto Mediolan: czerwony krzyż, z herbem Mediolanu i biscione, koronowana żmija połykająca godło Moor z domu Visconti, władców miasta w 14 wieku.

Logo zostało zaprojektowane w 1910 roku przez młodego włoskiego kreślarza z biura technicznego A.L.F.A., Romano Cattaneo.

Początki

W czerwcu 1910 roku firma Società Anonima Darracq stała się Anonima Lombarda Fabbrica Automobili i przygotowywała swój pierwszy model, 24 HP. Zarząd poprosił głównego inżyniera, Giuseppe’a Merosiego, o opracowanie loga dla nowego samochodu; Merosi zwrócił się do swoich współpracowników. Jeden z nich, Cattaneo, zainspirował się herbem, który widział na bramach Castello Sforzesco — chciał go włączyć do logo. Merosiemu spodobał się ten pomysł i wraz z Cattaneo stworzyli szkic. Został on następnie zatwierdzony przez dyrektora zarządzającego, Ugo Stella; Cattaneo powierzono wykonanie ostatecznego projektu.

Oryginalna plakietka była okrągła, z emaliowanego mosiądzu o średnicy 65 mm (2.6 cala) i zawierała wszystkie dzisiejsze dodatki: czerwony krzyż na białym polu w Mediolanie po lewej, zielony biscione na jasnoniebieskim polu po prawej stronie, otoczony niebieskim pierścieniem z napisem „ALFA” u góry i „MILANO” u dołu. Na cześć króla Włoch, te dwa słowa zostały rozdzielone dwiema ósemkowymi węzłami — nazwano je Węzłami Sabaudzkimi (Ósemki Sabaudzkie), były to symbole ówczesnego królestwa Sabaudii. Litery z mosiądzu zostały zamienione na białą emalię w 1913 roku. W 1918 roku, po zakupie firmy przez Nicolę Romeo, sformułowanie „ALFA” zastąpiono słowem „ALFA-ROMEO”. W 1925 roku na pamiątkę zwycięstwa Alfy Romeo P2 w inauguracyjnych mistrzostwach świata producentów z 1925 roku wokół odznaki dodano srebrny metalowy wieniec laurowy, używany (w różnej formie) do 1982 roku. Dodanie wieńca powiększyło znaczek do średnicy 75 mm (3,0 cala); w 1930 roku został zredukowany z powrotem do 60 mm (2,4 cala).

Ewolucja logo po wojnie

W 1946 roku, po zniesieniu monarchii i proklamowaniu Republiki Włoskiej, ósemki sabaudzkie zastąpiono dwiema krzywymi liniami. Jednocześnie logo zostało całkowicie przeprojektowane, a następnie zmniejszone do 54 mm (2,1 cala), od tego czasu średnica nie uległa zmianie. Wykonany z tłoczonej stali, nowy znaczek nosił tradycyjne elementy — skrypty, krzyżyk, nowo stylizowane biscione i cienki wieniec laurowy-wytłaczany w antycznym srebrze, na jednolitym tle Alfa Red, który zastąpił niebieskie, białe i lekko niebieskie pola. Ta czerwona metalowa odznaka była używana do 1950 roku, kiedy firma powróciła do tradycyjnie emaliowanej i kolorowej wersji; w 1960 roku materiał, z którego był wykonany znaczek, zmieniono z mosiądzu na plastik, bez istotnych różnic w projekcie.

Na początku lat 70. XX wieku ukończono budowę całkowicie nowej fabryki Alfa Romeo Pomigliano d’Arco (koło Neapolu). Kiedy w 1972 roku wyprodukowano model Alfasud, stał się on pierwszym samochodem osobowym Alfy Romeo wyprodukowanym poza Mediolanem, słowo „Milano”, zakrzywione linie i łącznik między „Alfa” i „Romeo” zostały wyeliminowane z logo we wszystkich samochodach marki. W tym samym czasie zostało ono przeprojektowane — zmodernizowano biscione i czcionkę. Po łagodnym przestylizowaniu w 1982 roku, które usunęło wieniec i zmieniono napis oraz wszystkie chromowane detale na złoto, ta iteracja odznaki pozostała w użyciu do 2015 roku.

Przeprojektowanie (2015)

24 czerwca 2015 roku, w 105 rocznicę istnienia firmy, na imprezie prasowej w Muzeum Alfa Romeo odsłonięto nowe logo; wraz z Alfa Romeo Giulia w ramach planu ponownego uruchomienia marki. Przeprojektowanie zostało przeprowadzone przez Robilanta Associatiego, który wcześniej przerobił kilka innych logo Grupy Fiat — w tym Fiat Automobiles i Lancia.

Kolory logo zostały zredukowane z czterech do trzech: zielony z biscione, czerwony z krzyża i ciemny niebieski z otaczającego pierścienia. Inne zmiany to nowa czcionka typu szeryfowego oraz brak rozdzielonych białych i jasnoniebieskich pól, zastąpionych pojedynczym srebrnym teksturowanym tłem.

Quadrifoglio

Od 1923 roku logo quadrifoglio (zwane także „koniczyną”) było symbolem samochodów wyścigowych Alfa Romeo, a od II Wojny Światowej było również używane do oznaczania lepszych modeli. Quadrifoglio jest zwykle umieszczane na bocznych panelach samochodu, powyżej lub za przednimi kołami — na przednich skrzydłach w przypadku nowoczesnych pojazdów. Logo składa się z zielonej koniczyny z czterema liśćmi, zawartej w białym trójkącie.

Historia Quadrifoglio

Logo Quadrifoglio było używane w samochodach Alfa Romeo od śmierci Ugo Sivocci w 1923 roku. Jako przyjaciel Enzo Ferrari, Sivocci został zatrudniony przez Alfa Romeo w 1920 roku, by prowadzić czteroosobową grupę roboczą — Alfa Corse — z Antonio Ascari, Giuseppe Campari i Enzo Ferrari. Uważano, że Sivocci ma ogromne doświadczenie, jednakże często przydarzały mu się nieszczęścia i wciąż zajmował drugie miejsce. Aby pozbyć się pecha, gdy nadszedł czas wyścigu „Targa Florio”, kierowca pomalował biały kwadrat z zieloną czterolistną koniczyną (quadrifoglio) pośrodku kratki jego samochodu. Siwokci odniósł natychmiastowy sukces, przekraczając linię mety jako pierwszy. Quadrifoglio następnie stało się symbolem samochodów wyścigowych Alfa Romeo. Sivocci zginął podczas testowania nowego P1 Merosi na Monza, kilka miesięcy po wygraniu Targa Florio. Kierowca Salerno P1, który zjechał z toru na zakręcie, nie miał quadrifoglio. Od tego wypadku z 1923 roku, karoseria samochodów wyścigowych Alfa Romeo zawsze posiada namalowaną czterolistną koniczynę jako talizman. Biały kwadrat został zastąpiony trójkątem ku pamięci Ugo Sivocciego.

Współczesne zastosowanie logo

Pierwszym samochodem drogowym, który posiadał quadrifoglio, był model 1963 Alfa Romeo Giulia TI Super, wariant limuzyny Giulia opracowany dla konkurencji, ale regularnie wystawiany na sprzedaż; na przednich błotnikach miał zielone czterolistne koniczynki, bez trójkąta. W latach 1970-1979 „Quadrifoglio Verde” lub „Green Cloverleaf” stały się elementem wyposażenia dla najmodniejszych wersji każdego modelu, wyposażonych w najmocniejsze silniki. Wszystkie modele Alfasud, Sprint, 33, 75, 164 i 145 miały wersje Quadrifoglio Verde. W latach 70. i 80. XX wieku złote logo czterolistnej koniczyny było używane do oznaczenia najbardziej luksusowych i dobrze wyposażonych wariantów samochodów Alfa Romeo o nazwie „Quadrifoglio Oro” lub „Gold Cloverleaf”. Alfasud, Alfetta, Alfa 6, 90 i 33 miały wersje Quadrifoglio Oro. Quadrifoglio zostało przywrócone w 2007 roku w Alfa Romeo 8C Competizione i ośmiocylindrowych samochodach sportowych Spider. Dzięki obecnym Alfa Romeo MiTo i Giulietta, Quadrifoglio Verde zostało przywrócone do rangi najmodniejszego poziomu wyposażenia w ofercie, a zielone czterolistne koniczyny na przednich błotnikach to znów znak rozpoznawczy wysokiej klasy samochodów marki. Sportowy sedan Alfa Romeo 2016, zupełnie nowa Giulia, zostanie wprowadzony na rynek w wersji Quadrifoglio przed wydaniem modeli podstawowych. Począwszy od luksusowego modelu noszącego ten historyczny emblemat, Alfa Romeo dąży do ponownego przejęcia rynku północnoamerykańskiego po wielu latach nieobecności.

Sport motorowy

Firma Alfa Romeo bierze udział w wyścigach samochodowych od 1911 roku, kiedy to wprowadziła dwa modele 24 HP do wyścigu Targa Florio. W latach 20. i 30. XX wieku marka wygrała wiele wyścigów i imprez motoryzacyjnych, takich jak Targa Florio, Mille Miglia i Le Mans. Wielki sukces kontynuowano w wyścigach Formuły 1, Prototypów, Touring i Fast Touring. Prywatni kierowcy również startowali w kilku konkurencjach rajdowych, z doskonałymi wynikami. Alfa Romeo konkurowało zarówno jako konstruktor, jak i dostawca silników. Fabryczny zespół wyścigowy Alfa Romeo został oddany w ręce Scuderia Ferrari Enzo Ferrari w latach 1933-1938. Kierowcami byli Tazio Nuvolari, który wygrał Grand Prix Niemiec w 1935 roku na torze Nürburgring.

Produkowane samochody

Według nieżyjącego już dyrektora generalnego Fiata, Sergia Marchionne, w celu uzyskania korzyści skali wszystkie nowe modele Alfa Romeo będą produkowane z tej samej podstawowej platformy. Nawet Maserati będzie dzielił komponenty z niektórymi Alfami.

W latach 90. XX wieku Alfa Romeo przeniosło produkcję samochodów do innych dzielnic we Włoszech. Zakład produkcyjny Pomigliano d’Arco wyprodukował model 155, a następnie 145 i 146, podczas gdy fabryka Arese wyprodukowała modele 164, nowego Spidera i GTV. Model 156 został wprowadzony na rynek w 1997 roku i odniósł duży sukces; w 1998 roku został wybrany Samochodem Roku (COTY). W tym samym roku uruchomiono produkcję nowego modelu flagowego marki, 166 (złożony w Rivalta, niedaleko Turynu). Na początku trzeciego tysiąclecia został wypuszczony model 147, który zdobył prestiżowy tytuł „Samochodu Roku 2001”. W 2003 roku fabryka Arese została zamknięta.

Fabryka w Arese nie ma dziś prawie żadnego wkładu w produkcję i jest prawie opuszczona. Pozostały tam tylko niektóre biura i Muzeum Historyczne Alfa Romeo, które każdy fan Alfy Romeo musi zobaczyć.

W latach 60. XX w. główna siedziba Alfy Romeo została przeniesiona z Mediolanu do bardzo dużego i pobliskiego obszaru rozciągającego się na gminy Arese, Lainate i Garbagnate Milanese. Od tego czasu siedziba Alfa jest znana w Arese, ponieważ znajdują się tam biura i główne wejście do tego obszaru.

Pod koniec lat 60. wielu europejskich producentów samochodów stworzyło w Afryce Południowej urządzenia do montażu pojazdów z kierownicą po prawej stronie. Fiat i inni włoscy przedsiębiorcy założyli fabryki wraz z innymi producentami, Alfy-Romeo zostały zebrane Brits, poza Pretorią, w prowincji Transwalu w RPA. Wraz z nałożeniem sankcji przez mocarstwa zachodnie w latach 70. i 80. XX wieku Republika Południowej Afryki stała się samowystarczalna, a produkcja samochodów polegała coraz bardziej na produktach pochodzących z lokalnych fabryk. Doprowadziło to do niezwykłej liczby okoliczności, w których w latach 1972-1989 RPA miała największą liczbę Alfa Romeo na drogach poza Włochami. Nawet fabryka Alfa Romeo Brits była używana od marca 1983 do 1985 do budowy Charish Daihatsu na rynek lokalny, ale także dla eksportu do Włoch w celu uniknięcia włoskich limitów na import z Japonii.

Pod koniec 1985 roku, wraz z nadchodzącym przejęciem Fiata i międzynarodowym bojkotem południowoafrykańskiego rządu apartheidu, Alfa Romeo wycofało się z rynku i zamknęło fabrykę. Mnóstwo cennych części zostało następnie zakopanych pod ziemią, dzięki czemu uniknięto obowiązku zapłacenia ceł importowych.

Zakłady montażowe według modelu
Zakład produkcji	Właściciel	Lokalizacja	Model(e)
Cassino – Piedimonte S. Germano	FCA Italy S.p.A.	Piedimonte San Germano	Giulietta, Giulia, Stelvio
Stabilimento Mirafiori	FCA Italy S.p.A.	Turyn	MiTo
Modena	Maserati S.p.A.	Modena	4C

 

Samochody

Obecnie produkowane modele

• Alfa Romeo MiTo
  MiTo to trzydrzwiowe sportowe supermini oficjalnie wprowadzone na rynek 19 czerwca 2008 roku w Castello Sforzesco w Mediolanie — zaprezentowanie modelu na skalę międzynarodową miało miejsce podczas British Motor Show w 2008 roku. Produkcja MiTo to około 15 000 samochodów rocznie.
• Alfa Romeo Giulietta
  Giulietta to pięciodrzwiowy, mały rodzinny samochód oficjalnie ujawniony podczas Geneva Motor Show w 2010 roku. Pojazd ten zastąpił model 147. To obecnie najlepiej sprzedający się model Alfy — około 40 000 samochodów rocznie.
• Alfa Romeo 4C
  4C to mały, lekki, dwumiejscowy coupé z napędem na tylne koła. Samochód został zaprezentowany jako samochód koncepcyjny podczas 81. Geneva Motor Show w 2011 roku. Wersja produkcyjna została wprowadzona na rynek europejski podczas 83. Geneva Motor Show w 2013 roku i została wprowadzona na rynek amerykański podczas Los Angeles Motor Show pod koniec listopada 2013 r.
• Alfa Romeo Giulia
  Giulia nowej generacji została przedstawiona prasie w Museo Storico Alfa Romeo w Arese, 24 czerwca 2015 roku. Zbiegło się to ze 105. rocznicą powstania firmy i wprowadzeniem nowego loga.
• Alfa Romeo Stelvio
  Stelvio został odsłonięty podczas Los Angeles Auto Show 2016. Stelvio to pierwszy SUV produkowany przez Alfę Romeo, który konkuruje w tej samej kategorii, co Porsche Macan, Jaguar F-Pace, Audi Q5 i BMW X3.

 

 

Modele historyczne

 

	Zwykłe samochody	Samochody wyścigowe
1910	1910–1920 24 HP 1910–1911 12 HP 1911–1920 15 HP 1913–1922 40–60 HP	1911 15 HP Corsa 1913 40–60 HP Corsa 1914 Grand Prix
1920	1921–1922 20–30 HP 1920–1921 G1 1921-1921 G2 1922–1927 RL 1923–1925 RM 1927–1929 6C 1500 1929–1933 6C 1750	1922 RL Super Sport 1923 RL Targa Florio 1923 P1 1924 P2 1928 6C 1500 MMS 1929 6C 1750 Super Sport
1930	1931–1934 8C 2300 1933-1933 6C 1900 1934–1937 6C 2300 1935–1939 8C 2900 1939–1950 6C 2500	1931 Tipo A 1931 8C 2300 Monza 1932 Tipo B (P3) 1935 Bimotore 1935 8C 35 1935 8C 2900A 1936 12C 36 1937 12C 37 1937 6C 2300B Mille Miglia 1937 8C 2900B Mille Miglia 1938 308 1938 312 1938 316 1938 158 1939 6C 2500 Super Sport Corsa
1940		1948 6C 2500 Competizione
1950	1950–1958 1900 1951–1953 Matta 1954–1962 Giulietta 1958–1962 2000 1959–1964 Dauphine	1951 159 1952 6C 3000 CM
1960	1962–1968 2600 1962–1976 Giulia Saloon 1963–1967 Giulia TZ 1963–1977 Giulia Sprint 1963–1966 Giulia Sprint Speciale 1965–1967 Gran Sport Quattroruote 1965–1971 GTA 1963–1965 Giulia Spider 1966–1993 Spider 1967–1969 33 Stradale 1967–1977 1750/2000 Berlina	1960 Giulietta SZ 1963 Giulia TZ 1965 GTA 1965 Tipo 33 1968 33/2 1969 33/3
1970	1970–1977 Montreal 1972–1983 Alfasud 1972–1984 Alfetta saloon 1974–1987 Alfetta GT/GTV 1976–1989 Alfasud Sprint 1977–1985 Nuova Giulietta 1979–1986 Alfa 6	1972 33/4 1973 33TT12 1976 33SC12 1979 177 1979 179
1980	1983–1994 33 1984–1987 Arna 1984–1987 90 1985–1992 75 1987–1998 164 1989–1993 SZ/RZ	1982 182 1983 183 1984 184 1985 185
1990	1992–1998 155 1994–2000 145 1994–2000 146 1995–2006 GTV/Spider 1997–2005 156 1998–2007 166	1992 155 GTA 1993 155 V6 TI 1998 156 D2 1999 GTV Cup 2002 156 GTA Super 2000 2003 156 Super 2000
2000	2000–2010 147 2007–2009 8C Competizione 2008–2010 8C Spider 2003–2010 GT 2005–2010 Brera 2005–2011 159 2006–2010 Spider	2003 147 GTA Cup

 

Samochody ciężarowe i lekkie pojazdy użytkowe

W 1930 roku Alfa Romeo zaprezentowało lekką ciężarówkę oraz ciężkie samochody dostawcze oparte na konstrukcji Büssinga. Podczas II Wojny Światowej Alfa Romeo budowało ciężarówki dla włoskiej armii („35 ton gdziekolwiek”), a później także dla niemieckiego Wehrmachtu. Po wojnie wznowiono komercyjną produkcję pojazdów mechanicznych.

We współpracy z FIAT-em i Saviem, począwszy od lat 60., opracowano różne modele lekkich ciężarówek.

Produkcja ciężkich samochodów dostawczych we Włoszech została zakończona w 1967 roku. Przez kilka lat w Brazylii budowano ciężkie samochody ciężarowe przez filię Alfa Romeo Fábrica Nacional de Motores pod nazwą FNM. Ostatnie samochody dostawcze Alfa Romeo to Alfa Romeo AR6 i AR8, nowe wersje Iveco Daily i Fiata Ducato. Firma produkowała również trolejbusy do wielu systemów we Włoszech, Ameryce Łacińskiej, Szwecji, Grecji, Niemczech, Turcji i Południowej Afryce. Później Alfa Romeo skoncentrowało się wyłącznie na produkcji samochodów osobowych.

Samochody dostawcze

• Alfa Romeo Romeo (1954–1958)
• Alfa Romeo Romeo 2 (do 1966)
• Alfa Romeo Romeo 3 (1966)
• Alfa Romeo A11/F11 (1954–1983)
• Alfa Romeo A12/F12
• AR8 (opracowany na podstawie pierwszej generacji modelu Iveco Daily)
• AR6 (opracowany na podstawie pierwszej generacji modelu Fiat Ducato)
• Alfa Romeo F20 (na licencji firmy Saviem)

Ciężarówki

• Alfa Romeo 50 „Biscione” (Büssing-NAG 50)/ 80 (1931–1934)
• Alfa Romeo 85 / 110 (1934 – ?)
• Alfa Romeo 350 (1935 – ?)
• Alfa Romeo 430 (1942–1950)
• Alfa Romeo 450/455 (1947–1959)
• Alfa Romeo 500 (1937 – 1945)
• Alfa Romeo 800 (1940–1943)
• Alfa Romeo 900 (1947–1954)
• Alfa Romeo 950 (1954–1958)
• Alfa Romeo Mille (Alfa Romeo 1000; 1958–1964)
• Alfa Romeo A15 (na licencji firmy Saviem)
• Alfa Romeo A19 (na licencji firmy Saviem)
• Alfa Romeo A38 (na licencji firmy Saviem)

Busy

• Alfa Romeo 40A
• Alfa Romeo 80A
• Alfa Romeo 85A
• Alfa Romeo 110A
• Alfa Romeo 140A (1950–1958)
• Alfa Romeo 150A (1958)
• Alfa Romeo 430A (1949–1953)
• Alfa Romeo 500A (1945–1948)
• Alfa Romeo 800A
• Alfa Romeo 900A (1953–1956)
• Alfa Romeo 902A (1957–1959)
• Alfa Romeo 950A
• Alfa Romeo Mille (Alfa Romeo 1000; 1960–1964)

Trolejbusy

• Alfa Romeo 110AF (1938)
• Alfa Romeo 140AF (1949)
• Alfa Romeo 800AF (1950–1954)
• Alfa Romeo 900AF (1955–1957)
• Alfa Romeo Mille AF (Alfa Romeo 1000; 1959–1964)

Koncepty karoserii

Projekt karoserii zawsze odgrywał dużą rolę w historii Alfy Romeo. Wiele samochodów koncepcyjnych marki często produkowały słynne domy projektantów. Seria koncepcji BAT z lat 50. XX wieku była wynikiem współpracy z włoskim domem projektowym Bertone. Inni znani włoscy konstruktorzy i projektanci, tacy jak Pininfarina, Bertone, Zagato i ItalDesign-Giugiaro również odegrali wielką rolę w historii Alfy Romeo — niektóre modele są przez nich projektowane oraz konstruowane nawet dzisiaj.

Inna działalność marki

Mimo że Alfa Romeo jest najlepiej znana jako producent samochodów, produkuje również pojazdy użytkowe różnej wielkości, lokomotywy kolejowe, traktory, autobusy, tramwaje, kompresory, generatory, kuchenkę elektryczną, silniki okrętowe i lotnicze.

Silniki lotnicze

Silnik Alfy został po raz pierwszy użyty w samolocie w 1910 roku w dwupłatowcu o nazwie Santoni-Franchini. W 1932 roku Alfa Romeo zbudowała swój pierwszy prawdziwy silnik lotniczy, D2 (240 KM), zamontowany w Caproni 101 D2. W latach trzydziestych, kiedy silniki Alfa Romeo były używane do samolotów na większą skalę, Savoia Marchetti SM.74, Savoia-Marchetti SM.75, Savoia-Marchetti SM.79, Savoia Marchetti SM.81 i Cant Z506B Airone wykorzystały wszystkie produkowane silniki Alfa Romeo. W 1931 roku zorganizowano zawody, w których Tazio Nuvolari jeździł swoją Alfą Romeo 8C 3000 Monza na pokładzie samolotu Caproni Ca.100. Alfa Romeo zbudowało różne silniki lotnicze podczas II Wojny Światowej; najbardziej znanym był RA.1000 RC 41-I Monsone, licencjonowana wersja Daimler-Benz DB 601. Ten silnik umożliwiał budowę wydajnych myśliwców takich jak Macchi C.202 Folgore dla armii włoskiej. Po drugiej wojnie światowej Alfa Romeo produkowała silniki dla Fiata, Aerfer i Ambrosini. W latach 60. Alfa Romeo skupiła się głównie na modernizacji i konserwacji silników lotniczych Curtiss-Wright, Pratt & Whitney, Rolls-Royce i General Electric. Alfa Romeo zbudowała również pierwszy silnik turbinowy we Włoszech, zainstalowany na Beechcraft King Air. Oddział Avio Alfa Romeo został sprzedany firmie Aeritalia w 1988 roku, dd 1996 roku był częścią Fiata Avio. Alfa Avio było również częścią zespołu projektowego do nowego silnika T700-T6E1 do śmigłowca NHL NH90.

Silniki okrętowe

Alfa Romeo produkowało także silniki okrętowe. Pierwszy silnik okrętowy firmy został wyprodukowany w 1929 roku. Później, przez trzy kolejne lata: 1937-1938-1939 z niezwykłymi potwierdzeniami, Alfa Romeo zademonstrowała swoją konstruktywną skuteczność, przyczyniając się do rozwoju silników okrętowych.

• (1938) 12 cyl (4.500) 121,710 km/h

Silniki lotnicze

• Alfa Romeo D2
• Alfa Romeo 110
• Alfa Romeo 115
• Alfa Romeo 121
• Alfa Romeo 125
• Alfa Romeo 126
• Alfa Romeo 128
• Alfa Romeo 135
• Alfa Romeo Lynx
• Alfa Romeo Mercurius
• Alfa Romeo RA.1000
• Alfa Romeo RA-1050
• Alfa Romeo R.C.10
• Alfa Romeo R.C.34
• Alfa Romeo R.C.35
• Alfa Romeo AR.318

Marketing i sponsoring

Przez lata Alfa Romeo była reklamowana różnymi sloganami, jak np.: „Samochód rodzinny, który wygrywa wyścigi” wykorzystany w latach 50. XX wieku w kampanii marketingowej Alfa Romeo 1900, „na wyścigach od 1911 roku” używane w większości reklam Alfa z lat 60. XX wieku, w latach 70. XX wieku w Alfa Romeo 1750 GTV wprowadzono na rynek jako „jeśli ten rodzaj obsługi jest wystarczająco dobry dla naszych samochodów wyścigowych, jest wystarczająco dobry dla ciebie”. Giulia Sprint GTA została wprowadzona na rynek ze sloganem „Samochód, w którym jeździsz do pracy, jest mistrzem”. Do nowszych sloganów należą: „Przeciętność to grzech”, „Napędza nas pasja”, „Cuore Sportivo” (Serce Sportu), „Piękno to za mało” oraz obecnie „Bez serca bylibyśmy zwykłymi maszynami”. W reklamie marki przedstawiono kłótnię, po której jedna z osób powiedziała „To nie samochód, to Alfa Romeo”.

W ramach polityki marketingowej Alfa Romeo sponsoruje wiele wydarzeń sportowych, takich jak rajd Mille Miglia. Od 2007 roku marka sponsoruje mistrzostwa świata SBK Superbike i Ducati Corse. Alfa jest również od wielu lat sponsorem Goodwood Festival of Speed i była jedną z wyróżnionych marek w 2010 roku, kiedy Alfa Romeo świętowało setną rocznicę założenia firmy. Alfa Romeo Giulietta jest używana od 2010 roku podczas Mistrzostw Świata w Superbike. Marka była także sponsorem klubu piłkarskiego Eintracht Frankfurt w latach 2013-2016.

W 2002 roku wprowadzono Alfa Romeo I, pierwszy jacht super maxi Alfa Romeo. Ukończył on co najmniej 74 wyścigi, w tym wyścig Sydney-Hobart w 2002 roku. Alfa Romeo II, zamówiona w 2005 roku, ma długość 30 metrów (98 stóp). Ustanowił on nowy rekord dla jednokadłubowców w wyścigu Transpac 2009 — 5 dni, 14 godzin, 36 minut, 20 sekund. Statek ten odniósł zwycięstwo w przynajmniej 140 wyścigach. W połowie 2008 roku Alfa Romeo III został wprowadzony do konkurencyjnych wyścigów flotowych na zasadach IRC. Alfa Romeo III ma 21,4 metry (70 stóp) długości i jest urządzony w stylu podobnym do Alfa Romeo 8C Competizione.

Pokaz motoryzacyjny BBC „Top Gear” dowodził znaczenia posiadania samochodu Alfa Romeo jako entuzjasta, stwierdzając, że „nie możesz być prawdziwym fanem motoryzacji, jeśli nigdy nie miałeś/chciałeś mieć Alfy Romeo”. Prezenterzy Jeremy Clarkson, Richard Hammond i James May nieustannie chwalili Alfay za ich piękno i łatwość prowadzenia, mimo że włoskie samochody od dawna miały złą reputację ze względu na ich zawodność. Twierdzili, że ty (właściciel) budujesz osobisty związek z samochodem, pomimo wszystkich jego mechanicznych błędów. Zarówno Clarkson, jak i May, wcześniej posiadali Alfy (GTV6 dla Clarksona i Alfa 164 na maj) i obaj stwierdzili, że najbardziej żałują ich sprzedaży.

Podczas Super Bowl LI Alfa Romeo wykupiło trzy reklamy na czas rozgrywki.