Historia Marki – SKODA
15 listopada 2018Nowa Toyota Corolla, Suzuki Jimny jako G-klasa, Rivian R1T – #92 NaPoboczu
16 listopada 2018Société des Automobiles Alpine SAS, powszechnie znany jako Alpine (francuska wymowa: [alpin(ə)]), to francuski producent samochodów wyścigowych i sportowych, który powstał w 1955 roku. Marka samochodów Alpine powstała w 1954 roku. Jean Rédélé, założyciel Alpine, był pierwotnie właścicielem garażu Dieppe, który zaczął odnosić sukcesy w sportach motorowych dzięki jednemu z nielicznych francuskich samochodów wyprodukowanych zaraz po II wojnie światowej — Renault 4CV W latach swojej działalności firma ta była blisko związana z Renault i została przez niego kupiona w 1973 roku. Produkcja modeli Alpine zakończyła się w roku 1995.
Niedawno ponownie rozpoczęto produkcję modeli Alpine, wprowadzając na rynek nowy Alpine A110 w roku 2017.
1.1 Historia
1.1.1 Początki firmy
Korzystając z Renault 4CV, Rédélé odnosił zwycięstwa podczas wielu ważnych zawodów, w tym w Mille Miglia i Coupe des Alpes. Wraz z rozwojem małego 4CV, wprowadził on wiele modyfikacji, w tym na przykład specjalne pięciobiegowe skrzynie biegów zastępujące oryginalną jednostkę trzech prędkości. W celu stworzenia lżejszego samochodu zbudował wiele dedykowanych wersji z lekkimi korpusami z aluminium: jeździł w nich podczas Le Mans i Sebring, osiągając dobre wyniki na początku lat 50. XX wieku.
Zachęcony rozwojem tych samochodów i wynikającym z tego zapotrzebowaniem wśród klientów, Rédélé stworzył markę ,,Alpine” w 1954 roku. Nazwał ją tak po swoim sukcesie w zawodach Coupe des Alpes. Nie zdawał sobie jednak sprawy, że w poprzednim roku w Anglii Sunbeam wprowadził sportowe coupe’y w oparciu o technologię używaną w Sunbeam Talbot i nazwał je ,,Sunbeam Alpine”. Ta zbieżność w nazewnictwie miała sprawiać problemy marce Alpine przez wszystkie lata jej działalności.
W 1955 roku pracował z braćmi Chappe, by być wśród pionierów konstrukcji automatycznej włókna szklanego i wyprodukował małego coupe’a, opartego na mechanizmie 4CV — AlpineA106. Wykorzystano podwozie oryginalnego Renaulta 4CV. Model A106 osiągnął szereg sukcesów w latach 50. XX wieku. Dołączył do niego niski i stylowy kabriolet. Za wygląd tego samochodu odpowiadał włoski projektant Giovanni Michelotti. Pod konstrukcją z włókna szklanego znajdowało się bardzo sztywne podwozie oparte na centralnym szkielecie rurowym, który miał być znakiem rozpoznawczym wszystkich samochodów marki Alpine.
Wkrótce po tym Alpine zajęło się projektowaniem kabrioletu Michelotti i opracowało dla niego nadwozie zamknięte 2 + 2 (lub ,,berlinette”): tak powstał samochód Alpine A108, wtedy posiadający silnik Dauphine Gordini o pojemności 845 cm3, który w późniejszych modelach został powiększony, osiągając pojemność 904 cm3 lub (następnie) 998 cm3. [5] A108 został zbudowany w latach 1958-1963.
1.1.1 1960-1969
W 1962 roku zaczęto produkować model A108 (berlineta, coupé i kabriolet w jednym) również w Brazylii — wykonawcą była firma Willys-Overland.
W tamtych czasach europejskie mechanizmy samochodowe były już przestarzałe. Alpine współpracowało ściśle z Renault, a kiedy Sedan Renault R8 został wprowadzony w 1962 roku, firma Alpine przerobiła swoje podwozie i wprowadziła kilka drobnych zmian w nadwoziu, aby umożliwić zastosowanie mechanizmów tego modelu.
Nowym samochodem była Berlinette’a A110 Tour de France, nazwanym tak po sukcesie innego modelu — Alpine A108 — w 1962 roku w tymże wydarzeniu. Zaczynając z silnikiem o pojemności 956 cm3 i mocy 51 KM (38 kW) oraz stopniowo zmieniając i ulepszając podwozie wraz z nadwoziem, w 1984 roku firma ta produkowała małe samochody, które posiadały silniki o pojemności 1800 cm3 o mocy 180 KM (134 kW+). W konkurencjach samochodowych — gdzie masa pojazdów wynosiła około 620 kg (1 367 funtów) — osiągi były doskonałe.
Firma Alpine odnosiła coraz więcej sukcesów w rajdach samochodowych, a do roku 1968 przydzielono jej cały budżet Renault przeznaczony na rywalizację w zawodach. Bliska współpraca umożliwiła sprzedaż i utrzymanie marki we Francji przez normalne przedstawicielstwa Renault. Seria największych sukcesów zaczęła się w 1968 roku od bezpośrednich zwycięstw w Coupe des Alpes i innych międzynarodowych wydarzeniach. W tamtym czasie samochody wyścigowe były wyposażone w silniki o pojemności 1440 cm3 pochodzących z modelu Renault R8 Gordini. Liczne sukcesy Alpine pomogły marce. Stała się ona pierwszą firmą, która w pełni wykorzystała zasady homologacji części konkurencji.
W 1969 roku firma Alpine otworzyła nową fabrykę w Dieppe.
1.1.1 1970-1979
W 1971 roku samochody Alpine ukończyły rajd Monte Carlo na pierwszym, drugim i czwartym miejscu — wykorzystano samochody z silnikami pochodzącymi z modelu Renault 16. W 1973 roku nowsze A110 1800 zajęły pierwsze, drugie, trzecie i piąte miejsce [6], wygrywając tym samym Rajdowe Mistrzostwa Świata — pokonując Porsche, Lancia’e i Forda. W tym czasie wzrosła produkcja Alpine A110, a umowy produkcyjne dotyczyły A110 i A108 z fabrykami w wielu innych krajach, w tym w Hiszpanii, Meksyku, Brazylii i Bułgarii.
W 1973 roku doszło do międzynarodowego kryzysu paliwowego, który miał duży wpływ na wielu wyspecjalizowanych producentów samochodów na całym świecie. Przy całkowitej produkcji Alpine wynoszącej 1421 pojazdów w 1972 roku, liczba sprzedanych samochodów spadła w roku 1974 do 957, a firma została wykupiona i przejęta przez Renault. Dodatkowych problemów przysparzała potrzeba opracowania zastępczego modelu A110 i uruchomienia produkcji samochodu, gdy ceny benzyny w Europie poszybowały w górę.
W latach 70. XX wieku Alpine kontynuowało sprzedaż modelu A110, a następnie A310. Aby konkurować z sukcesem Alpine, inni producenci opracowywali coraz to bardziej wyspecjalizowane samochody, np. Lancia Stratos, której budowa opierała się ściśle na wielkości A110 i koncepcji silnika Ferrari znajdującego się z tyłu. Samochody Alpine, wciąż oparte na konstrukcji z 1962 roku i wykorzystujące zaskakującą liczbę części produkcyjnych, stawały się coraz bardziej niekonkurencyjne. W 1974 roku firma ta zbudowała własną drużynę zaopatrzoną w modele Renault 17 Gordini. Jeden z nich prowadził Jean-Luca Thérier, który wygrał Press-on-Regardless-World-Rally-Championship w Michigan w USA.
Po osiągnięciu mistrzostwa rajdowego i otrzymaniu funduszy Renault, Alpine postawiło sobie nowy cel — zwycięstwo w Le Mans. Renault przejęło również firmę tuningową Gordini. Przyłączyli ją do siebie, tworząc w ten sposób Renault Sport. Punktem kulminacyjnym coraz to liczniejszych sukcesów w wyścigach samochodowych było zwycięstwo w wyścigu Le Mans w 1978 roku — użyto samochodu Renault Alpine A442B. Był on wyposażony w silnik z turbodoładowaniem; Alpine było pierwszą firmą, która wygrała międzynarodowy rajd z samochodem turbo już w 1972 roku — Thérier zdobył pierwsze miejsce w specjalnie zmodyfikowanym modelu A110 podczas rajdu Critérium des Cévennes.
W 1971 roku Alpine rozpoczęło również budowę bolidów wyścigowych. Początkowo firma uczestniczyła w zawodach Formuły 3 — jednocześnie budując także samochody Formuły 2.[8] Jednak bez konkurencyjnego silnika Formuły 2 od Renault, samochody F2 nie mogły być znane jako Renault ani Alpines. Były napędzane silnikami Ford-Cosworth i BMW. Oznaczono jako Elf 2, a później Elf 2J. Jean-Pierre Jabouille wygrał Europejskie Mistrzostwa Formuły 2 w 1976 roku — prowadził samochód wyposażony silnik Renault 2.0. W tamtym czasie Alpine posiadało już samochód zbudowany na potrzeby Formuły 1, był to prototyp, dzięki któremu dołączyli do zawodów Mistrzostw Świata Formuły 1 w 1977 roku. Drugie Mistrzostwo Europy w Formule 2 zdobył René Arnoux w 1977 roku z zespołem Martini. Wkrótce po tym, Alpine sprzedało operację F2 zespołowi Willi Kauhsen, aby skoncentrować się na wyścigach Le Mans i Formuły 1.
1.1.1 1980-1989
Alpine Renault nadal rozwijało swoją ofertę modeli w latach 1980-1989. A310 było kolejną nowoczesną interpretacją A110. Alpine A310 był samochodem sportowym z silnikiem montowanym z tyłu i początkowo napędzany był czterocylindrowym silnikiem Renault 17 TS/Gordini 1.6 L. W 1976 roku A310 został zmieniony przez Roberta Opron i wyposażony w mocniejszy i nowo opracowany silnik V6 PRV. Silnik 2.6 L został zmodyfikowany przez Alpine za pomocą czterobiegowej ręcznej skrzyni biegów. Później firma użyła pięciobiegowej ręcznej skrzyni biegów, przy użyciu modelu grupy 4 uzyskali oni lepsze osiągi dzięki większej pojemności i trzem bliźniaczym gaźnikom Webera.
Alpine A310 zmieniło się w serię Alpine GTA produkowaną z komponentów plastikowych i poliestrowych, zaczynając od wolnossących silników PRV V6. W 1985 roku model V6 turbo dopełnił serię. Samochód ten był szybszy i silniejszy niż wersje wolnossące. W 1986 roku części poliestrowe zostały po raz pierwszy pocięte przez robota używającego wysokociśnieniowego (3500 bar) strumienia wody o średnicy 0,15 mm (0,01 cala) z prędkością trzykrotnie przekraczającą prędkość dźwięku. W tym samym roku opracowano amerykańską specyfikację V6 turbo.
W 1987 roku instalacja systemów przeciw zanieczyszczeniom umożliwiła dystrybucję turbo V6 do Szwajcarii, Niemiec, Austrii i Holandii. W 1989 roku wprowadzono limitowaną edycję GTA Mille Miles, aby uczcić 35-lecie firmy Alpine. Ilość wyprodukowanych modeli ograniczono do 100 samochodów, wszystkie były wyposażone w hamowanie ABS, polerowane koła, specjalne skórzane wnętrze i lakier. Model ten nie był dostępny w opcji RHD.
1.1.1 1990-1999
W 1990 roku wprowadzono na rynek wersję specjalną GTA Le Mans z szerokim korpusem. Jego silnik był niemalże mechanicznym bliźniakiem V6 Turbo — jedynymi różnicami było wyposażenie go w katalizator i zmniejszenie mocy do 185 KM (138 kW). Model ten był dostępny w Wielkiej Brytanii, a wersje RHD nosiły ponumerowane tablice na desce rozdzielczej. Le Mans jest najbardziej pożądaną przez kolekcjonerów i wartościową pochodną GTA, ponieważ wyprodukowano tylko 325 samochodów z tej serii (299 LHD i 26 RHD). Były one dostępne u dealerów Renault w Wielkiej Brytanii, a krajowa prasa motoryzacyjna z opóźnieniem rozpoznała serię GTA jako ,,świetny i niedościgniony supersamochód lat 80. XX wieku”.
W 1991 roku wyprodukowano Alpine A610. Odświeżono wnętrze i karoserię tego modelu, ale nadal był rozpoznawany jako pochodna GTA. Struktura podwozia została gruntownie przerobiona, jednakże główny element pozostał taki sam. Przód został całkowicie przeprojektowany, wnętrze zostało znacznie ulepszone. Klimatyzacja i wspomaganie kierownicy zostały zamontowane w opcji Standard. Całkowita ilość wyprodukowanych pochodnych modelu A610 wynosiła 818 pojazdów (67 RHD i 751 LHD). Po zakończeniu produkcji A610 fabryka Alpine w Dieppe wyprodukowała Renault Sport Spider, rozpoczynając tym samym nową erę firmy.
Ostatni Alpine, A610, zjechał z linii montażowej Dieppe 7 kwietnia 1995 roku, Renault zrezygnowało z używania nazwy Alpine. Od zawsze stanowiła ona problem na rynku Wielkiej Brytanii. Samochody Alpine nie mogły być sprzedawane w Wielkiej Brytanii pod ich własną nazwą, ponieważ Sunbeam był właścicielem znaku towarowego (z powodu Sunbeam Alpine Mk I z połowy lat 50. XX wieku). Fabryka Dieppe budowała zmodyfikowane modele Renault 5 na rynku międzynarodowym w latach 70. XX wieku. Większość świata znała je pod nazwą R5 Alpine, jednakże w Wielkiej Brytanii nazwa ta musiała zostać zmieniona na R5 Gordini. Brytyjski znak towarowy Alpine wiele razy przechodził z rąk do rąk wskutek licznych przejęć spółek. Obecnym jego właścicielem jest kolejna francuska firma — PSA Peugeot Citroën.
Fabryka Alpine w Dieppe nadal się rozwijała; w latach 80. XX wieku zbudowano w niej specjalne samochody R5 Turbo — po produkowanej wcześniej wersji z silnikiem z tyłu. Zbudowano w niej wszystkie modele Clio Williams i Renault Sport Spiders. Fabryka przyczepiła odznaki Alpine na wczesne partie centralnie-silnikowych samochodów Clio z serii Clio V6. Złożono tam również modele Clio Series 2 wraz z nowszymi Renault Sport Clio 172 oraz Renault Sport Clio 182.
W latach 1989-1995 zaprojektowano nowy model Alpine nazwany A710 ,,Berlinette 2″ i zbudowano dwa jego prototypy. Projekt został odrzucony z kilku powodów — jego koszty okazały się zbyt wysokie (600 milionów franków), a dodanie nowoczesnego wyposażenia i modernizacja wnętrza spowodowałyby wzrost ceny sprzedaży przy spadku wydajności.
1.1.1 Obecnie
Fabryka Dieppe jest znana jako producent modeli Renault Sport, które są sprzedawane na całym świecie. Pierwotnie była to fabryka ,,Alpine”, którą Renault przejęło, gdy nabyło markę w 1973 roku. Niektóre z modeli Renault Sport produkowanych obecnie w Dieppe to Mégane Renault Sport, Clio Renault Sport. Nowy Mégane Renault Sport dCi ma również zostać złożony na linii montażowej Renault Dieppe. Wszystkie modele Renault Sport do wyścigów na standardowym torze, jak również modele Megane i Clio do wyścigów na torach asfaltowych i żwirowych są produkowane w fabryce w Dieppe.
W październiku 2007 roku doniesiono, że szef marketingu Renault, Patrick Blain, ujawnił, że w przyszłej ofercie Renault istnieją plany dotyczące kilku samochodów sportowych, ale podkreślił, że pierwszy model pojawi się dopiero po 2010 roku. Blain potwierdził, że Renault raczej nie wybierze nowej nazwy dla swojego przyszłego samochodu sportowego i prawdopodobnie użyje marki Alpine, aby ją wypromować. Blain określił ten model jako ,,pełnoprawny samochód sportowy”, a nie tylko sportową wersję zwykłego modelu.
Nowy sportowy samochód Alpine miał mieć wersję platformy Nissan GT-R Premium Midship.
We Francji istnieje duża sieć klubów, których członkowie są entuzjastami Alpine. Podobne kluby istnieją w wielu krajach, w tym w Wielkiej Brytanii, USA, Australii i Japonii.
W lutym 2009 roku Renault potwierdził, że plany ożywienia marki Alpine zostały wstrzymane w wyniku globalnego kryzysu finansowego i recesji w latach 2008-2009.
W maju 2012 roku, przed debiutem w Monaco, wyciekły zdjęcia nowej koncepcji Renault Alpine pod nazwą Renault Alpine A110-50 [14]. Jego wygląd był oparty na modelu Renault DeZir zaprezentowanym w 2010 roku.
W listopadzie 2012 roku Renault i Caterham Cars ogłosiły, że kupują po 50% udziałów w spółce zależnej Renault, Société des Automobiles Alpine, aby utworzyć spółkę z kapitałem mieszanym (Société des Automobiles Alpine Caterham w skrócie SAAC) posiadane w równych częściach przez obie strony, w celu stworzenia przystępnych samochodów sportowych pod nazwą marki Alpine (dla Renault) i Caterham (dla Caterham Cars), które będą dostępne w roku 2016. W tej spółce Caterham nabyło 50% udziałów w majątku montażowym Renault Dieppe. 10 czerwca 2014 roku Renault ogłosiło, że odkupi udziały w SAAC od Caterham Cars , zmieniając nazwę na Société des Automobiles Alpine. W 2015 roku wprowadzono dwie nowe koncepcje Alpine: Alpine Celebration, zaprezentowane podczas weekendu wyścigowego Le Mans oraz stworzony przy użyciu CGI Alpine Vision Gran Turismo. W lutym 2016 roku, podczas imprezy w Monte Carlo, szef Grupy Renault — Carlos Ghosn — zaprezentował Alpine Vision Show-car (model zbliżony do planowanej produkcji Alpine) i ogłosił wznowienie produkcji marki Alpine w 2017 roku. Alpine zaprezentowało model Vision podczas 86. Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Genewie. Wersja produkcyjna ma ponownie wykorzystać nazwę A110, a pierwsze oficjalne zdjęcia zostały ujawnione 28 lutego 2017 roku przed zaprezentowaniem samochodu podczas wyżej wymienionej wystawy.
W 2013 roku, w ramach działań promocyjnych związanych z uruchomieniem produkcji samochodów Alpine, Renault nawiązało współpracę z Signatech, aby wprowadzić na rynek model Oreca (napędzany silnikiem nissana) — prototyp wbudowano w europejski model klasy LMP2 z serii Le Mans. Signatech-Alpine zdobyło pierwsze miejsce w zawodach drużynowych. Powrócili w sezonie 2014.
1.1 Modele miejskie
- A106
- A108
- A110
- A310
- GTA/A610
- A110 (2017)
1.2 Modele wyścigowe
- Alpine M63
- Alpine M64
- Alpine M65
- Alpine A210
- Alpine A220
- Alpine A360, Formuła 3
- Alpine A364
- Alpine A367, Formuła 2, znana również jako Elf 2
- Alpine A440
- Alpine A441
- Alpine A442
- Alpine A443
- Alpine A450 (ulepszona Oreca 03)
- Alpine A460 (ulepszona Oreca 05)
- Alpine A470 (ulepszona Oreca 07)
1.3 Sportowe modele Renault produkowane w Dieppe
Obecnie stara fabryka Alpine jest zakładem produkcyjnym samochodów opracowanych przez Renault Sport Technologies.
Produkuje ona następujące modele:
- Renault Clio
- Renault Clio Renault Sport
- Renault Mégane Renault Sport
1.4 Modele Renault Alpine poza Francją:
1.4.1 Australia
Modele Renault Alpine nigdy nie zostały sprowadzone do Australii, jednakże entuzjaści Renault Alpine prywatnie przetransportowali kilka z nich do Australii, ponieważ chcieli czegoś spoza dostępnej lokalnie oferty Renault. Obecnie zarejestrowano tam modele A110, A310, GTA-atmo-turbo-lemans, A610, Renault 5 Turbo oraz Renault Sport Spiders.
Weekend z modelami Alpine odbył się w stanie Victoria, gromadząc uczestników z Australii Południowej, Victorii, Nowej Południowej Walii i Queensland. Podczas tego wydarzenia można było oglądać 17 modeli Alpine oraz 2 modele Renault 5 Turbo, udostępnione zostały pojazdy z serii: A110: 5 pojazdów | A310 (4 cyl): 3 pojazdy | A310 (6 cyl): 4 pojazdy | GTA Turbo: 2 pojazdy| GTA atmo: 3 pojazdy
1.4.2 Brazylia
Renault Alpine 108 został wyprodukowany w Brazylii w latach 1962-1966, na licencji Willys-Overland do Brasil pod marką ,,Willys Interlagos „. Było to pierwsze brazylijskie auto sportowe.
1.4.3 Bułgaria
Bułgaria wyprodukowała własną wersję Renault Alpine, znaną pod nazwą Bulgaralpine (1967-1969). Wyprodukowano około 100 pojazdów. [potrzebne źródło]
1.4.4 Kanada
Kilka samochodów Alpine GTA zostało przywiezionych do kanadyjskiej prowincji Quebec, w nadziei, że AMC/Renault doda ten model do serii kanadyjskiej. Linia GTA została zaprojektowana przez Renault w celu spełnienia norm północnoamerykańskich, jednak plany przeniesienia GTA do Ameryki Północnej zostały odwołane przez Chryslera niedługo po przejęciu AMC.
1.4.5 Meksyk
Meksyk wyprodukował własną wersję Renault Alpine, znaną pod nazwą Dinalpin (1965-1974), zmontowaną przez DINA S.A., która również produkowała inne modele na licencji Renault. Wyprodukowano około 600 pojazdów.